«Mann av glas»
Tekst: Thomas Hellekås Musikk: Thomas Hellekås
Eg prøva helde taket, men det glapp.Eg mista nokko sjøl’ om eg aldri slapp.
Med hav på elle kantar sitt eg att
og ular ut mot vinden som besatt.
Det byna blese keldt.
Og det e’ dårlig stelt
færr ein som stend igjen og har mista elt.
Stend i sola, men eg fryse’.
Harde fjell blei om te’ sand.
Og da eg ’kje lenger skimta lyset;
da kom du og heldt i mi hand
og synte meg vegen att te’ land.
Eg kikkar på et bilde ifrå ei tid
eg smiler bredt, e’ blid og bekymringsfri.
Men korta e’ elt delt ut ifrå ein stokk
som e’ få på knekt og kongar, veit eg nok.
Og joker’n med sitt smil
sår min tvil
når han stikke’ meg i hjertet med ei pil.
Og jævelen kan friste;
gje stein te’ ein mann a’ glas.
Han e’ sikker; du vi’ briste,
men du passar på at eg ikkje gjeng i knas.
Passar på ein stakkars mann a’ glas.