«Månestråle»
Tekst: Thomas Hellekås Musikk: Thomas Hellekås
Månestråle; led meg an. Eg har gått meg vill og finn’kje fram.Eg treng et tegn som eg kan sjå så eg finn ut hen eg ska’ gå.
Vegen den e’ mørk her. Eg ser ingenting. Elt det eg kan kjenne e’ draget frå ein vind som bles meg over ende og ut i stry.
Eg stende’ her i strømmen i elva brei og slak. Grusen reiser onder beina der som eg har tak. Eg forsvinne’ snart ut i ein strøm.
Og eg vi’ rope etter hjølp, men eg veit eg aldri tol. Om eg lét opp min munn vi’ elva drukne meg og ord. For eg kan aldri ta te’bake dei ting eg ville sagt, så da held eg heller orda att med makt.
Månestråle; gjeng det an å finne ut om eg kjem fram?
Eg treng litt lys så eg kjem meg på elvebredda færr å sjå.
Eg hører at dei sie’ at kjærlighet gjer blind. E’re kanskje derfor at eg ikkje ser ein ting? Kanskje ska’ eg la meg rive med?
Men fysst så må eg veta, færr å komma meg i mål, henn’e eg har vore så eg unngjeng samma hål; lære litt a’ feilsteg eg har tatt.
Og eg vi’ rope etter hjølp, men eg veit eg aldri tol. Om eg let opp min munn vi’ elva drukne meg og ord. For eg kan aldri ta te’bake dei ting eg ville sagt, så da held eg heller orda att med makt.